Het afleveren van geneesmiddelen bestemd voor dieren

Transcriptie

1 Het afleveren van geneesmiddelen bestemd voor dieren Overzicht van de belangrijkste wettelijke bepalingen aangaande de aflevering van geneesmiddelen bestemd voor dieren De reglementering in verband met de aflevering van geneesmiddelen bestemd voor dieren ligt vervat in diverse teksten. Tot de belangrijkste behoren: de Wet op de Geneesmiddelen van 25 maart 1964 (grondig gewijzigd door de wet van 1 mei 2006), het Koninklijk besluit van 14 december 2006 betreffende geneesmiddelen voor menselijk en diergeneeskundig gebruik, het Koninklijk besluit van 21 juli 2016 betreffende de voorwaarden voor het gebruik van geneesmiddelen door de dierenartsen en door de verantwoordelijken van de dieren, het Koninklijk besluit van 21 januari 2009 houdende onderrichtingen voor de apothekers. In zeker opzicht kan men stellen dat de aflevering van diergeneesmiddelen nog strenger gereglementeerd is dan de aflevering van geneesmiddelen voor humaan gebruik. Dit heeft te maken met de noodzakelijke veiligheidsvoorzieningen voor de voedselketen. Elk geneesmiddel moet immers op elk moment en bij elk dier traceerbaar zijn. 1 Nutsdieren en gezelschapsdieren In de wetgeving maakt men onderscheid tussen nutsdieren en gezelschapsdieren. Aangezien de reglementering de termen "nutsdieren", "dieren die bestemd zijn voor de productie van levensmiddelen" en "dieren waarvan het vlees of de producten bestemd zijn voor menselijke consumptie" niet nader omschrijft, moeten bij nadere analyse van de wetgeving inzake eetwaren, alle dieren die als nutsdier in aanmerking komen, ook als nutsdier beschouwd worden, zelfs al beschouwt de eigenaar het niet zo op dat moment. Zo zouden bijvoorbeeld kweekvissen en reisduiven uiteindelijk ook nutsdieren zijn 1 Enerzijds zijn er dieren die altijd als nutsdier (slachtdier) worden gekwalificeerd zoals runderen, varkens en schapen. Anderzijds zijn er dieren die steeds als gezelschapsdieren beschouwd worden: honden, katten, cavia s, hamsters, kooi- en volièrevogels. In elke categorie zijn er bovendien dieren die hetzij als nutsdier, hetzij als gezelschapsdier beschouwd worden in functie van het doel waartoe ze gehouden worden: paarden (paarden worden beschouwd als nutsdieren, tenzij verklaard is dat het dier niet bedoeld is als slachtdier voor menselijk gebruik, KB van 14 december 1 Folia Veterinaria 2003; 3(3):

2 2006, art. 230), konijnen, nertsen, kippen, kalkoenen, eenden, ganzen, duiven, bijen, vissen in kwekerijen en zelfs wijngaardslakken. 2 Het cascadesysteem Het voorschrijven van diergeneesmiddelen gebeurt met inachtneming van het cascadesysteem zoals bepaald in de artikelen 230 en 231 van het bovenvermelde KB van 14 december In de eerste plaats mogen slechts diergeneesmiddelen toegediend worden waarvoor een Europese vergunning bestaat die ook in België geldt of die in België geregistreerd zijn. De dierenarts dient voor een bepaalde aandoening bij een bepaalde diersoort die geneesmiddelen voor te schrijven die voor diezelfde aandoening en bij diezelfde diersoort zijn geregistreerd. Nochtans zijn er voldoende gevallen waar de toepassing van deze regel niet mogelijk is door een gebrek op de markt van aangepaste geneesmiddelen. In die gevallen mag de dierenarts, onder eigen verantwoordelijkheid, en om onaanvaardbaar lijden van het dier te vermijden, een dier of een klein aantal dieren in deze volgorde behandelen met: 1. een geneesmiddel voor diergeneeskundig gebruik dat in België geregistreerd is of een Europese vergunning heeft voor toediening aan een andere diersoort of voor een andere aandoening bij dezelfde diersoort. 2. indien dit geneesmiddel niet bestaat, 2.1. hetzij een geneesmiddel voor menselijk gebruik waarvoor een Europese vergunning bestaat of dat in België geregistreerd is, 2.2. hetzij een geneesmiddel voor diergeneeskundig gebruik dat vergund is in een andere Europese Lidstaat voor dezelfde of een andere diersoort, voor de betrokken aandoening of voor een andere aandoening OPGELET: in de gevallen 2.1 en 2.2 moet de apotheker driemaandelijks aan het FAGG een overzicht toezenden van de geleverde hoeveelheden van deze geneesmiddelen en dit per dierenarts aan wie geleverd werd (KB 21 januari 2009, art. 46). 3. uiteindelijk, wanneer al de voorgaande gevallen geen mogelijkheid bieden, schrijft de dierenarts een geneesmiddel op voorschrift voor dat ex-tempore in de officina bereid wordt (= magistrale bereiding). Dit geneesmiddel mag, wanneer het toegediend wordt aan dieren bestemd voor de productie van levensmiddelen, alleen farmacologisch actieve substanties bevatten die opgenomen zijn in bijlagen I, II of III van de verordening EEG 2377/90. In dat geval stelt de dierenarts een passende wachttijd vast. Zo de wachttijd voor de betrokken diersoort niet is aangegeven mag de wachttijd niet minder bedragen dan: 7 dagen voor eieren, 7 dagen voor melk, 28 dagen voor vlees van pluimvee en van zoogdieren, met inbegrip van vet en afval en 500 graaddagen voor 2

3 visvlees. De dierenarts mag, voor alle duidelijkheid, geen bereidingen vervaardigen en (af)leveren aan de eigenaar van het dier. Dit kan alleen via de apotheek. Geneesmiddelen die verboden worden voor toepassing van cascade: geneesmiddelen voor menselijk gebruik die zijn toegelaten in een andere lidstaat of in derde landen geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik met een tijdelijk gebruiksvergunning (TGV) in een andere lidstaat geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik vergund in derde landen (buiten Europa, zoals Zwitserland) «cascade» geneesmiddelen om economische redenen geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik die in een andere lidstaat met een andere verpakking zijn vergund dan in België De reglementering is dus strenger en beperkender dan in de humane geneeskunde. Het cascadesysteem moet de dierenarts toelaten bij gebrek aan bepaalde geneesmiddelen én om onaanvaardbaar lijden te voorkomen, bepaalde behandelingen op te starten of aan te passen. Opmerkingen: 1. De dierenarts dient dus voor een bepaalde aandoening bij een bepaalde diersoort die geneesmiddelen voor te schrijven die voor diezelfde aandoening en bij diezelfde diersoort zijn geregistreerd. Wanneer dit niet mogelijk is mag hij onder eigen verantwoordelijkheid voor een dier of een klein aantal dieren volgens het cascadesysteem andere geneesmiddelen voorschrijven. De verantwoordelijkheid voor het respecteren van de cascade wordt dus volgens het KB van 14 december 2006 bij de dierenarts gelegd. Het verantwoord afleveren van voorgeschreven geneesmiddelen behoort evenwel tot de kerntaken van de apotheker (KB nr 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de gezondheidsberoepen, art. 4 2bis). Daarom zal hij/zij zich in elk geval bij de dierenarts informeren over de keuze van het voorgeschreven geneesmiddel wanneer er twijfel zou bestaan over het respecteren van de cascade. 2. Indien men via de cascade uitkomt op een specialiteit waarvan de sterkte niet aangepast is aan het dier waarvoor het bestemd is, rijst soms ook de vraag of deze specialiteit op voorschrift van de dierenarts mag worden verwerkt in een magistrale bereiding. Volgens het FAGG is dit toegelaten omdat dit moet gezien worden als een aanpassing van de dosissen. 3. De apotheker mag bij aflevering volgens het cascadesysteem van een humaan geneesmiddel bestemd voor een dier de bijzondere wetgeving die eventueel op deze specialiteit van toepassing is niet uit het oog verliezen. 4. Diergeneesmiddelen mogen ingevoerd worden, voor zover ze vergund zijn in een andere Lidstaat en voldaan is aan alle bepalingen van het cascadesysteem. Er mag dus geen alternatief beschikbaar zijn in België voor de betrokken diersoort of aandoening; het moet een behandeling betreffen om onaanvaardbaar lijden te vermijden en moet dus een uitzonderlijke situatie uitmaken. Importeren om economische of praktische motieven mag niet. 3

4 3 De veterinaire voorschriften (KB van 21 juli 2016 en KB van 21 januari 2009) Wanneer de dierenarts een voorschrift voor een geneesmiddel opstelt, bestemd om door de apotheker uitgevoerd te worden (de dierenarts kan immers ook zelf geneesmiddelen afleveren! Zie hieronder het punt Levering aan dierenartsen ), moet hij gebruik maken van opgelegde formulieren. Er bestaan twee modellen, al naargelang het geneesmiddel bestemd is voor nutsdieren of niet. 3.1 Voedselproducerende dieren In het geval van voedselproducerende dieren moet het voorschrift aan volgende voorwaarden voldoen: Het voorschrift bestaat uit drie luiken met verschillende kleur: het eerste luik, met witte kleur, is het origineel en is bestemd voor de apotheker die het voorschrift uitvoert het tweede luik, met gele kleur, is bestemd voor de verantwoordelijke van de dieren het derde luik, met roze kleur, moet worden bewaard door de dierenarts. De verantwoordelijke of zijn afgevaardigde overhandigt het eerste en tweede luik aan de apotheker en neemt het door de apotheker ondertekende en gedagtekende tweede luik in ontvangst. De apotheker bewaart dus het witte luik. Op het voorschrift worden volgende gegevens voorgedrukt: 1. naam, voornaam en beroeps- of privé adres van de dierenarts 2. een volgnummer dat achtereenvolgens bestaat uit: a) het cijfer 0 voor de dierenartsen van de Nederlandstalige Orde en het cijfer 1 voor de dierenartsen van de Franstalige Orde, b) het inschrijvingsnummer bij de Orde der Dierenartsen c) een een volgnummer bestaande uit zes cijfers, uniek per dierenarts. Bij het opstellen van een voorschrift worden volgende elementen vermeld: 1. datum van het opmaken van het voorschrift; 2. naam en adres van de verantwoordelijke en, in voorkomend geval, het adres van het beslag; 3. de identificatie van de dieren. Wanneer het voorschrijven van de geneesmiddelen gebeurt in toepassing van een overeenkomst van diergeneeskundige bedrijfsbegeleiding, mag deze vermelding vervangen worden door deze van de diercategorie waarvoor de geneesmiddelen bestemd zijn; 4. de precieze benaming van het geneesmiddel 5. de voorgeschreven hoeveelheid; 6. de aanwijzingen voor het gebruik van het voorgeschreven geneesmiddel met vermelding van de posologie en de duur van de behandeling; 7. de wachttijd die gerespecteerd moet worden; 4

5 8. de geldigheidsduur van het voorschrift; 9. handtekening van de dierenarts; 10. te behandelen aandoening wanneer het voorschrift van geneesmiddelen gebeurt in toepassing van een overeenkomst van diergeneeskundige bedrijfsbegeleiding De verantwoordelijke van het dier of de dieren of zijn afgevaardigde tekent op eerste luik voor ontvangst en vermeldt leesbaar zijn naam en voornaam naast zijn handtekening. De apotheker tekent het witte en gele luik en vermeldt op beide luiken de naam van de titularis(sen), het adres van de apotheek, de datum van uitvoering en het (de) lotnummer(s) (art. 44 van het KB ). De geldigheidsduur van het voorschrift voor voedselproducerende dieren mag de vijftien dagen niet overschrijden. Het volume geneesmiddelen dat voorgeschreven wordt is beperkt tot wat nodig is voor de betrokken behandeling met een maximum van drie weken. 3.2 Niet-voedselproducerende dieren In het geval van een voorschrift voor niet-voedselproducerende dieren kan de dierenarts het voorschrift met drie luiken vervangen door een voorschrift met twee luiken: een groen (origineel) bestemd voor de apotheker die het uitvoert en een blauw, dat bewaard wordt door de dierenarts. Bij deze voorschriften zijn de vermelding van identificatie van het dier niet meer verplicht, met een uitzondering voor de paardachtigen: in dit geval is de identificatie van het dier wel verplicht. Bij de aflevering moet de verantwoordelijke van de dieren het voorschrift aftekenen met vermelding van zijn naam en adres. Ook hier tekent de verantwoordelijke van het dier of de dieren of zijn afgevaardigde op het eerste luik voor ontvangst en vermeldt leesbaar zijn naam en voornaam naast zijn handtekening. De apotheker tekent (beide) exempla(a)r(en) en vermeldt op beide luiken de naam van de titularis(sen), het adres van de apotheek, de datum van uitvoering en het (de) lotnummer(s). De geldigheidsduur van het voorschrift voor niet-voedselproducerende dieren mag de 6 maanden niet overschrijden. Uitgestelde aflevering is mogelijk in zoverre echter de bovenvermelde geldigheidsduur niet overschreden wordt. De modellen van registers, voorschriften en van het toedienings- en verschaffingsdocument zijn verschenen in het KB van 19 december 2002 (Belgisch Staatsblad van 3 februari 2003). Wanneer het diergeneesmiddel, of in voorkomend geval het geneesmiddel voor menselijk gebruik, rechtstreeks aan de verantwoordelijke voor de dieren afgeleverd wordt, moet de apotheker op de buitenverpakking, of indien dit niet mogelijk is, op de primaire verpakking, volgende gegevens vermelden (KB van 21 januari 2009, art. 44): de naam van de apotheker(s)-titularis(sen) het adres van de apotheek 5

6 in voorkomend geval het volgnummer van het voorschrift De apotheker vermeldt op het etiket naast de klassieke gegevens 2 de wachttijd bepaald door de voorschrijvende dierenarts. Voorschriften uit het buitenland Voorschriften van een dierenarts die gevestigd is in een lidstaat van Europese Unie mogen in België uitgevoerd worden. Als de boven vermelde vermeldingen niet aanwezig zijn op het voorschrift en indien het welzijn van het dier het vereist kan de apotheker toch dit voorschrift uitvoeren, voor zover dat hij zich vergewist van de authenticiteit van het voorschrift en voor zover de identiteit van de voorschrijver, de identiteit van de persoon voor wie het voorschrift bestemd is en de handtekening van de voorschrijver aanwezig zijn op het voorschrift. De Belgische regels voor de aflevering zijn van toepassing. In geval van twijfel over de authenticiteit van het voorschrift levert de apotheker in geen geval af en neemt hij contact op met de voorschrijver. Indien de voorschrijver dit vermoeden bevestigt, levert de apotheker niet af en verwittigt hij de farmaceutische inspecteur. Indien de apotheker er niet in slaagt om de voorschrijver te contacteren en zijn vermoeden aldus niet wordt bevestigd, geven wij de apotheker de raad om de aflevering op te schorten. De aandacht van de apotheker moet des te groter zijn voor verdovende geneesmiddelen, hormonale producten, dopingproducten, antibiotica. Voorschift van geneesmiddelen voor humaan gebruik voor persoonlijk gebruik Mag een dierenarts geneesmiddelen voor menselijk gebruik voor persoonlijk gebruik (of dat van iemand anders) voorschrijven? NEE. De dierenarts mag geen geneesmiddelen voor persoonlijk gebruik of voor dat van iemand anders voorschrijven. Dit zou een onwettige uitoefening van de geneeskunde zijn. 2 Wij herinneren er aan dat volgens art. 15 van het KB van 21 januari 2009 (etikettering), de apotheker op de verpakking van elk geneesmiddel voor menselijk of diergeneeskundig gebruik, of elk medisch hulpmiddel dat hij aflevert, de volgende gegevens moet vermelden: de wijze van inname, bewaring en gebruik het adres van de apotheek en het telefoonnummer en/of het adres, en in voorkomend geval de naam van de apotheek de naam en voornaam van de apotheker(s)-titularis(sen) 6

7 4 Invoer van diergeneesmiddelen Zoals hoger vermeld kunnen vergunde diergeneesmiddelen uit een andere Lidstaat ingevoerd worden in het kader van het cascadesysteem wanneer aan alle voorwaarden hiervan voldaan is (zie hierboven "Het cascadesysteem"). De apotheker kan deze diergeneesmiddelen invoeren op vertoon van een medisch voorschrift gedateerd en ondertekend door de dierenarts. De bestelling gebeurt via de klassieke groothandelaar-verdeler. De invoer van humane specialiteiten op voorschrift van een dierenarts is niet toegelaten! Het invoeren van immunologische geneesmiddelen uit derde landen is toegelaten wanneer de minister van Volksgezondheid toelating gegeven heeft wegens ernstige epidemische ziekten. Termijnen van aflevering en modaliteiten worden hierbij ook door de Minister bepaald. 5 Levering aan dierenartsen In het distributiesysteem van diergeneesmiddelen zijn ingrijpende wijzigingen aangebracht door het hogervermelde KB van 14 december Er is nu sprake van vergunde groothandelaars-verdelers van diergeneesmiddelen. Apothekers zijn verplicht zich bij deze groothandelaars te bevoorraden. Het is de dierenartsen toegelaten een geneesmiddelendepot te houden en van daaruit geneesmiddelen te leveren voor de dieren die bij hen in behandeling zijn. De dierenarts moet de diergeneesmiddelen uit dit depot bestellen bij een groothandelaar-verdeler in diergeneesmiddelen of in een voor het publiek opgestelde apotheek. De slaap- en verdovende middelen mogen echter uitsluitend aangeschaft worden bij een apotheker van de provincie (art. 22 van het KB van 31 december 1930 inzake slaap- en verdovende middelen). De bestelling gebeurt met een voorschrift zoals hierboven vermeld. De apotheker vermeldt zijn identiteit op de buitenverpakking, of indien dit niet mogelijk is op de primaire verpakking van elk geneesmiddel. De apotheker die dierenartsen bevoorraadt, die zelf geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik of, in voorkomend geval, voor menselijk gebruik afleveren, bewaart de geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik op afgescheiden wijze 3. 3 Artikel 45 laatste alinea van het K.B. van 21 januari

8 De apotheker die dierenartsen bevoorraadt die zelf geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik of, in voorkomend geval, voor menselijk gebruik afleveren, moet het FAGG daarvan bij aangetekende zending op de hoogte brengen, verzonden vóór de eerste levering. (KB 21 januari 2009, art. 45). Bestelling van slaapmiddelen, verdovende middelen en psychotrope stoffen Enkel voor geneesmiddelen die psychotrope stoffen of verdovende middelen bevatten, zijn de bestelbonnen verplicht. Zij moeten worden opgesteld overeenkomstig de wetgeving betreffende deze producten. Deze bestelbonnen, waarvan de uitvoering wordt tegengetekend en gedateerd door de apotheker, worden in chronologische volgorde geklasseerd. Urgentietrousse? In de reglementering voor de dierenarts is er geen urgentietrousse voorzien. In het KB van is de urgentietrousse enkel voorzien voor geneesmiddelen voor menselijk gebruik. Het schijnt dus dat de wetgever de depotreglementering van toepassing beschouwt, van zodra een dierenarts geneesmiddelen voor zijn cabinet of voor dringende gevallen voorschrijft of bestelt.. 6 Het register van geneesmiddelen die afgeleverd worden op voorschrift van een dierenarts (KB van 21 juli 2016 en KB van 21 januari 2009, art. 34 t.e.m. 43) Elke transactie van geneesmiddelen bestemd voor dieren, of in voorkomend geval (volgens de cascade) voor menselijk gebruik, die worden afgeleverd op basis van een voorschrift van een dierenarts alsook de slaapmiddelen, verdovende middelen en psychotrope stoffen, moet in een register worden ingeschreven. Deze registratie moet dagelijks, leesbaar, juist en volledig gebeuren, en op een zodanige wijze dat de gegevens niet kunnen gewijzigd worden, tenzij de wijzigingen kunnen geïdentificeerd worden. De volgende gegevens moeten vermeld worden: het oplopend volgnummer van het voorschrift of de bestelbon, hetwelk tevens op het voorschrift of de bestelbon wordt aangebracht de datum van aflevering of levering de naam en het adres van de voorschrijvende dierenarts de naam van de verantwoordelijke van de dieren de naam van het geneesmiddel voor diergeneeskundig gebruik, of in voorkomend geval, voor menselijk gebruik of, indien deze beschikbaar zijn, de unieke barcode of, bij gebreke daarvan, de CNK-code de afgeleverde of geleverde hoeveelheid 8

9 het lotnummer in voorkomend geval: o de naam en het adres van de leverancier o een aanduiding dat het een aflevering betreft van een geneesmiddel voor diergeneeskundig gebruik vergund in een andere Lidstaat (overeenkomstig met de bepalingen in verband met het cascadesysteem, cfr. supra) o een aanduiding dat het een aflevering betreft van een geneesmiddel voor humaan gebruik (overeenkomstig met de bepalingen in verband met het cascadesysteem, cfr. supra) Jaarlijks houdt de apotheker-titularis een gedetailleerde controle. Inkomende en uitgaande producten worden vergeleken met de voorraden, verschillen moeten worden gesignaleerd in een verslag. Alle documenten (voorschriften, bestelbonnen, leveringsbons) en registers moeten gedurende ten minste 10 jaar voor inspectie ter beschikking worden gehouden van de farmaceutische inspecteurs. Na een verloop van 30 jaren moeten deze documenten of data op de informatiedragers vernietigd worden. Geneesmiddelen die enkel aan de dierenarts kunnen geleverd worden en niet aan de verantwoordelijke van het dier 1. stoffen met beta-adrenergische werking met uitzondering van die in bijlage 2 van het KB van 21 juli 2016; 2. stoffen met productiestimulerende werking bij dieren; 3. stoffen uitsluitend vergund voor intraveneuse toediening bij dieren; 4. alle inspuitbare vormen die tilmicosine bevatten. 7 Verdeling van monsters (KB van 11 juli 2003) Diergeneeskundige geneesmiddelen onder de vorm van monsters mogen enkel door de verantwoordelijke voor het op de markt brengen verstrekt worden aan een dierenarts-depothouder. De geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik in de vorm van monsters mogen slechts worden verstrekt om één van de volgende redenen: het geneesmiddel bevat een nieuwe samenstelling met betrekking tot actieve bestanddelen; het geneesmiddel werd goedgekeurd voor een nieuwe aandoening; het geneesmiddel werd goedgekeurd voor een nieuwe wijze van toediening het geneesmiddel is bestemd voor nieuwe doeldieren Bovendien mogen de geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik in de vorm van monsters slechts worden verstrekt gedurende het eerste jaar volgend op hetzij het op de markt brengen van het geneesmiddel, hetzij de goedkeuring van de nieuwe aandoening, van de wijze van toediening of van het feit dat het geneesmiddel bestemd is voor nieuwe doeldieren. 9

10 Het aantal monsters voor eenzelfde geneesmiddel is beperkt tot één en slechts in de kleinste verpakking. 8 Verboden geneesmiddelen De aflevering van geneesmiddelen bestemd voor voedselproducerende dieren die onderstaande substanties bevatten is verboden (Europese verordening 470/2009 van 6 mei 2009): Aristolochia spp Chlooramfenicol Chloorpromazine Chloroform Colchicine Dapson Dimetridazol Metronidazol Nitrofuranen, waaronder furazolidon Ronidazol Laatste revisie: 08/2016 Referenties: Europees wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik - coördinatie Koninklijk besluit van 11 juli 2003 tot vaststelling van de voorwaarden waaronder geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik in de vorm van monsters verstrekt mogen worden Koninklijk besluit van 10 augustus 2005 tot wijziging van het koninklijk besluit van 29 juni 1999 dat de voorwaarden en de modaliteiten van de invoer en van het in bezit hebben van bepaalde geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik reglementeert Koninklijk besluit van 21 juli 2016 betreffende de voorwaarden voor het gebruik van geneesmiddelen door de dierenartsen en door de verantwoordelijken van de dieren Koninklijk besluit van 14 december 2006 betreffende geneesmiddelen voor menselijk en diergeneeskundig gebruik Koninklijk besluit van 21 januari 2009 houdende onderrichtingen voor de apothekers Verordening (EG) nr. 470/2009 van 6 mei 2009 tot vaststelling van communautaire procedures voor het vaststellen van grenswaarden voor residuen van farmacologisch werkzame stoffen in levensmiddelen van dierlijke oorsprong, 10

11 tot intrekking van Verordening (EEG) nr. 2377/90 van de Raad en tot wijziging van Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad en van Verordening (EG) nr. 726/2004 van het Europees Parlement en de Raad 11