1. Inleiding DE BOODSCHAP

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "1. Inleiding DE BOODSCHAP"

Gerda Abbink
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 1. Inleiding DE BOODSCHAP Ik weet dat voor de meeste mensen GOD een rottige bijklank heeft, daar hebben de godsdiensten wel voor gezorgd, maar voor mij is het een zalige, ik geloof écht dat het positieve stemmetje in mijn hoofd, dat dat God is, en vanaf dat ik snapte hoeveel humor die heeft werd mijn leven leuker en leuker. Die stem zegt ook bij iedereen andere dingen zie je, ik geloof dat iedereen een puzzelstukje is van de hemel op aarde. En dat iedereen die naar zijn stemmetje diep van binnen begint te luisteren ook begint te horen wat hij hier komt doen, wat hij komt aanvullen. Zijn unieke taak, die alleen hij of zij kan doen om bij te dragen tot het zaligste van het zaligste. Iedereen heeft iets waar hij echt goed in is en dat hoeft zelfs niets spectaculairs te zijn. Vele kleintjes maken een groot, remember. Ik geloof ook dat het niet stopt bij wat we zien! En ik denk dat er op dit moment met onze aarde zoiets strafs aan het gebeuren is dat heel het universum héél geïnteresseerd aan het meekijken is. Juist zoals wij bij een cliffhanger gekomen zijn. Ken je een cliffhanger zo op het einde van het seizoen van ons allerliefste soapje op tv? Zo is de aarde nu een sprong aan het maken, richting hemel op aarde, keispannend, dat is dus iets compleet unieks, dat is nog nooit gebeurd in heel de mensheid, zelfs niet sinds het begin der tijden zie je ze overal al zitten met hun zakje chips en een colaatje en even op pauze drukken als ze naar de wc moeten. Het is echt héél

2 spannend om te zien wie er in zijn kracht gaat staan, wie er begint te luisteren naar zijn stemmetje diep vanbinnen, wie er durft te kiezen voor liefde in plaats van angst. De wereld is gemaakt met overvloed voor iedereen, overvloed aan alles wat we nodig hebben. En alles om het leven leuk te maken. Het enige wat we moeten doen is geloven dat het echt kan zijn. Je weet niet goed wat je met je gedachten krachten kan. Net voor ik mijn boek ging laten drukken kreeg ik nog een berichtje van iemand die heel dicht bij mij staat: Wat jou uniek maakt is dat je mensen kan leren hoe ze moeten springen Dat we denken dat, niet -falen ons groot maakt, maar het is net andersom. Het omgaan met pijn en angsten, dát is het wat ons groots maakt. Dat moet jij mensen wijs maken, daarin ben jij uniek! Wat jou uniek maakt is, jij springt als je het voelt!

3 DE ENIGE ECHTE HEIDI VAN TIROL: Ik ben Heidi Van Tirol en dit is mijn ouderlijk huis, dat is echt waar hé, de meeste mensen waar ik dit aan vertel denken dat ik aan het zwanzen ben.

4 Allée buiten de mensen die mij als kind kenden, is er toch niemand die dat zomaar gelooft? En dat is nog niet alles hé, van mijn 15 tot mijn 21ste ben ik elk weekend gaan optreden met de Ortolaner Schuhplattler Gruppe, kent er iemand die? Dat is een volksdansgroep, mee opgericht door mijn ouders en heel hun familie- en vriendenkring. Maar dat is gene gewone volksdansgroep hoor, nee, nee nee, dat zijn de billenkletsers zoals in Tirol, met de lederen Hosen. Ik heb mij daar echt wel zalig mee geamuseerd. Wij zijn zelfs een keer echt in Tirol gaan optreden.

Vanaf dat ik snapte hoe hilarisch de keuze van mijn naam wel is, moest ik daar wel iets mee doen. Oooh ik ben zó lang verlegen geweest voor mijn naam. Hoe belachelijk kan het zijn, dacht ik altijd.

5 Vanaf dat ik snapte hoe hilarisch de keuze van mijn naam wel is, moest ik daar wel iets mee doen. Oooh ik ben zó lang verlegen geweest voor mijn naam. Hoe belachelijk kan het zijn, dacht ik altijd. Maar gaandeweg viel er wat weg. Ik stopte met volksdansen, ik trouwde en woonde niet meer in dit prachtige huis en alleen Heidi bleef nog over. Nog eens zo n 20 jaar later begon ik van mijn naam te houden en nog wat later begon ik er ook de humor van in te zien. Dat is toch juist iets te veel om niet te gebruiken hé. Ik had al serieus aan mezelf gewerkt en ik denk dat vanaf ik alle stemmetjes in mijn hoofd een plaats gaf en daardoor alles beter kon plaatsen; je kent ze wel die stemmetjes: "Moet jij nu altijd zo onnozel doen, is dat echt nodig om zoveel lawaai te maken, overdrijf toch niet altijd zo. En vanaf ik naging of ik dat écht dacht, ze stiller en stiller werden. Op een

bepaald moment heb ik beslist om enkel nog positief te denken, en al mijn gedachten te controleren. Ik wil die rottige negatieve stemmetjes niet meer.

6 bepaald moment heb ik beslist om enkel nog positief te denken, en al mijn gedachten te controleren. Ik wil die rottige negatieve stemmetjes niet meer. Het stemmetje dat dan boven komt, awel hé, ik denk dat het dat stemmetje is dat ze God noemen. Het is hierover dat dit boek gaat, hoe ik dat positieve stemmetje (God) volg.

8 2. Panisch voor honden Ik ben bijna heel mijn leven panisch geweest voor honden. Dat beheerste ook echt heel mijn leven. Overal waar ik naartoe ging wilde ik eerst wel weten of er daar ook een hond was, want dan wist ik dat ik volledig gevangen zat, dan kon ik ook nergens anders echt aandacht aan geven. Ik moest constant alert zijn, want ik dacht heel de tijd dat ik ging aangevallen worden. Niemand rondom mij begreep dit, niemand nam dit serieus, enkel mijn beste vriendinnen hielpen mij hier wel bij. We waren bij de Chiro en dan gingen we geregeld bij de mensen bellen, voor de papierslag, of voor de vlaaienslag Dan bleef mijn vriendin bij mij tot we zeker wisten dat er geen honden waren, en dan ging zij naar het volgende huis. In onze straat, bomvol kinderen, speelde iedereen op straat, en onze overburen hadden zo een boxer op hoge poten, den Birka. Hoe vaak ik met mijn fietsje de longen uit mijn lijf gilde en trapte, met den Birka achter mij, en iedereen keihard lachen, dan kon ik echt héél hard rijden hoor! En achteraf huilen. Elke keer als ik zoiets meemaakte was ik voor heel de dag een vod, niets energie meer, ellende. Ik kon ook zo hard gillen, dat de honden met pijn aan hun oren weg liepen. Ik klemde mij helemaal vast aan diegene die het dichtst bij mij stond als er een hond in de buurt was. Ik zag niets anders meer dan die hond.

9 We waren eens een officiële softbal match aan t spelen, ik stond op de eerste honk, toen er een hond per ongeluk ergens op ons veld kwam. Niemand had hem gezien, maar ik heb daar natuurlijk een speciale radar voor. Ik liep ineens volledig naar de andere kant, heel de wedstrijd op zijn kop. Er is echt bijna niemand die begrijpt hoeveel angst dit oproept, ik wou daar zo graag vanaf. De panische angst is gewoon van mij afgevallen door een spiritueel boek te lezen, heel raar. De volgende keer dat ik een hond tegen kwam, reageerde ik uit gewoonte hetzelfde, maar ik dacht: Hu, ik voel het niet meer. Ineens hadden honden gewoon geen interesse meer in mij, heel raar hoor! Nu is mijn focus van honden af en ze blaffen gewoon niet meer naar mij. Het gaat altijd maar beter en beter zalig! Ik zie ze ook elke dag liever. Wie weet worden honden, en dieren over het algemeen, ook nog wel echt mijn vrienden. Samen met een vriendin ben ik er nu ook achter gekomen hoe ik aan die angst voor honden kom. Omdat ik voor de rest weinig angsten heb, is er hierboven voor angst voor dieren gekozen. Wat ik en mij dochter, die met dezelfde angst zit, moeten leren, is grenzen leren trekken. Er zelf helemaal van overtuigd zijn, dat we genoeg waard zijn, omdat anderen ons veilig zouden stellen. Ons een veilig gevoel kunnen geven.

10 Iedereen is wel van iets bang, de mensen die zeggen van niet, zijn meestal bang om niet graag gezien te worden, of om hun hart echt voor iemand open te zetten. Als je gaat zien waar je nu écht bang voor bent, helpt dat al veel. Bang voor pijn? Om niet perfect te zijn? Leven is groeien door pijn, door onze onvolmaaktheid te aanvaarden. Als we volmaakt waren moesten we hier niet meer zijn.

Vergelijkbare documenten

NEGATIEF IMAGO VAN HET CLB

NEGATIEF IMAGO VAN HET CLB Getuigenissen van een ouder Ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik allemaal op het CLB terecht kan. Als ik het woord CLB hoor, dan begint het lampje problemen direct te knipperen.