Beste verpleegkundigen, hulpverleners en leerkrachten,

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Beste verpleegkundigen, hulpverleners en leerkrachten,"

Margaretha Molenaar
7 jaren geleden
Aantal bezoeken:

2 Beste verpleegkundigen, hulpverleners en leerkrachten, Dit eenvoudige kleurboekje kan worden gebruikt om kinderen van zo n drie tot acht jaar vertrouwd te maken met stoma-operaties. Wij raden u aan het te gebruiken in schoolklassen, dagverblijven, kinderziekenhuizen en op campings, kortom overal waar kinderen in aanraking komen met een kind met een stoma. Daar het toiletgedrag zo n belangrijke rol bij jonge kinderen speelt, moeten zij leren om vriendjes of vriendinnetjes met een urine- of darmstoma positief te benaderen. Wij geloven dat de auteurs van dit boekje erin zijn geslaagd de verandering van enkele lichaamsfuncties bij kinderen met een stoma duidelijk uit te beelden en te verwoorden. We brengen het graag onder uw aandacht. Dit boekje is in 1983 uitgegeven door United Ostomy Association Inc., 2001 W. Beverly Blvd., Los Angeles, CA Met hun toestemming is dit vertaald en voor Nederland aangepast door de Nederlandse Stomavereniging, Bisonspoor 1230, 3605 KZ Maarssen, telefoon (0346) Derde druk april 2012

3 Beste ouders, Chris heeft een stoma werd geschreven om jonge kinderen vertrouwd te maken met de stoma-operatie. Het verschaft informatie aan het kind als patiënt, maar ook aan broertjes en zusjes, als voorbereiding op de operatie, het herstel na de operatie en de terugkeer in de maatschappij. Het boekje verwijst niet naar soorten stoma s, zodat het in iedere situatie kan worden gebruikt. De bijzonderheden zullen dan vermeld worden door de dokters en verpleegkundigen die voor uw kind zorgen. Gebruik dit kleurboek dus uitsluitend als aanvulling op hun informatie. Bij uitleg aan het kind wat er zal veranderen in de functies van het lichaam dient de nadruk te worden gelegd op wat er niet zal veranderen. Er kan bijvoorbeeld aan het kind dat een urinestoma krijgt worden uitgelegd dat de darmen als voorheen zullen functioneren. Wij adviseren om dit boekje bij het kind door een volwassene te laten inleiden, die de tijd moet nemen om de inhoud te bespreken en vragen te beantwoorden. Vervolgens kan het kind de plaatjes inkleuren. Als u inlichtingen wilt hebben of contact met andere ouders, dan kunt u zich wenden tot de Nederlandse Stomavereniging, Bisonspoor 1230, 3605 KZ Maarssen, telefoon (0346)

4 Hoi, ik ben Chris. Vorig jaar moest ik naar het ziekenhuis omdat ik problemen had met het naar de wc gaan. Onze dokter heeft mij uitgebreid onderzocht en vertelde mij daarna dat mijn buik ziek was. Ik vond het niet leuk om ziek te zijn. 3

5 De dokter legde mij uit dat een stoma-operatie mij beter zou maken. Tijdens de operatie zou ik slapen, waardoor ik geen pijn zou voelen. Hij zou een opening in mijn buik maken en dat heet een stoma. Ik noem het liever een bobbel. Het zou een beetje lijken op een rood mondje. 4

6 Hij zei dat als ik naar de wc zou gaan het door het stoma naar buiten zou komen in plaats van zoals nu. Ik zou een zakje over het stoma moeten dragen om geen vieze kleren te krijgen. 5

7 Niemand van ons gezin en geen van mijn vriendjes heeft een stoma en ik voelde mij echt anders. Ik was bang. Ik dacht dat ik geopereerd moest worden omdat ik iets verkeerds had gedaan. Ik voelde me een stuk beter toen de dokter zei dat ik er niets aan kon doen. Zulke dingen gebeuren soms. 6

8 Mijn mamma las me uit een boekje voor over operatiekamers. Daarom wist ik dat de dokters en zusters grappig gekleurde kleren en maskertjes zouden dragen. Ik wist ook dat ik de avond vóór mijn operatie niets te eten of te drinken zou krijgen. Mijn buik moest leeg zijn als ik naar de operatiekamer ging. De slaapdokter zou mij een prikje geven om mij in slaap te houden totdat de operatie voorbij zou zijn. 7

9 Toen ik naar de operatiekamer ging nam ik mijn beertje mee. Het eerste dat ik mij weer herinner is het wakker worden na de operatie. Mamma en pappa zaten op me te wachten in mijn kamer in het ziekenhuis. We waren blij elkaar weer te zien. En beertje was er ook. Alles was precies zoals de dokter en de zusters me hadden verteld. 8

10 Na de operatie deden de hechtingen pijn en ik kon een paar dagen niet eten omdat mijn buik nog sliep. Ik had een infuus. Een infuus is speciaal water dat mij helpt om weer sterker te worden. Het zat in een fles die bij mijn bed hing. Door een slangetje en een naald liep het water in mijn arm. Ik had ook een slangetje in mijn neus dat naar mijn maag ging, zodat ik minder last van mijn buik zou hebben. Ik vond die slangen maar niets en voelde me naar. Af en toe moest ik huilen en ik wilde graag naar huis. Na een paar dagen mochten de slangen er uit. Het ging beter met mijn buik en toen mocht ik eten. 9

11 Eerst was ik bang dat alles uit mijn buik door de nieuwe opening naar buiten zou komen. Maar dat kon niet omdat de hechtingen alles bij elkaar hielden totdat ik weer helemaal beter was. De zuster zei dat mijn stoma geen pijn zou doen als de hechtingen er uit waren en de rode kleur van mijn stoma betekende dat alles goed was. 10

12 De zuster liet mij en mijn pappa en mamma zien hoe het zakje moest worden opgeplakt. In het begin moest ik steeds geholpen worden totdat ik het zelf kon doen. Mijn mamma en pappa waren bang dat ze me pijn zouden doen als ze me hielpen, maar dat was niet zo. 11

13 Ik was verbaasd dat ik met mijn zakje in bad kon en zelfs kon zwemmen. Als ik wil kan ik douchen zonder zakje. 12

14 Mijn mamma vertelde juf en de oppas over mijn stoma-operatie. Zij wilde ze leren hoe ze mij ermee konden helpen. Ik was bang dat ze mijn stoma zagen. Maar mamma zei dat mensen niet kunnen helpen als ze er niets van weten. Daarom is het beter het uit te leggen. Ik liet ze mijn stoma zien, ook hoe ik het zakje verwisselde. Nu kunnen ze me helpen als het nodig is als ik op school ben of als pappa of mamma er niet zijn. 13

15 Toen ik weer op school terugkwam was ik bang mijn vriendjes en vriendinnetjes iets over mijn stoma te vertellen. 14

16 Ik dacht dat mijn vriendjes zouden gluren en me zouden uitlachen als ik mijn zakje in de wc zou legen. Daarom mocht ik van juf aan mijn vriendjes vertellen dat ik een stoma heb. Ik heb ze toen uitgelegd dat ik op een andere manier naar de wc ga dan zij. Ze vroegen me van alles. Toen was ik niet meer zo bang dat ze me met mijn zakje zouden zien. Eens begon een jongetje me te plagen. Ik zei hem dat hij een domoor was. Toen liep hij door. 15

17 Gym vind ik het leukste op school. Ik was bang dat mijn zakje me in de weg zou zitten, maar dat is niet zo. Daar ben ik blij om. Het zakje lekte een keer toen ik aan het spelen was. Ik ging toen naar binnen om het zakje te verwisselen. Nu leeg ik het zakje vóór ik ga spelen, dan wordt het niet te vol en gaat het niet lekken. Dan kan ik net zoveel lol maken als anderen. 16

18 Soms voel ik me anders, maar dan denk ik aan mamma die zegt dat ik nog steeds dezelfde Chris voor haar ben. Nu ik weer gezond ben kan ik meer dingen doen dan vóór mijn operatie en dat vind ik erg fijn! 17

19 Plaats voor eigen tekeningen 18

20 Plaats voor nog meer tekeningen 19

21 Plaats voor nog meer tekeningen 20

22 Nederlandse Stomavereniging Bisonspoor KZ Maarssen T (0346) F (0346) info@stomavereniging.nl

Vergelijkbare documenten

Deze informatie is gemaakt door de Stomavereniging, in samenwerking met patiënten en verpleegkundigen.

Deze informatie is gemaakt door de Stomavereniging, in samenwerking met patiënten en verpleegkundigen. Dit is darmkanker Je hebt een dunne darm, een dikke darm en een endeldarm. Je kunt overal in je darmen kanker krijgen. Meestal in de dikke darm, maar ook in de endeldarm of in de dunne darm. Darmkanker