Hoofdletsel monitor. Ontwikkeltraject van een zelfmonitor voor mensen die na het oplopen van een hoofdletsel ziekenhuis of revalidatie verlaten.

Transcriptie

1 Hoofdletsel monitor Ontwikkeltraject van een zelfmonitor voor mensen die na het oplopen van een hoofdletsel ziekenhuis of revalidatie verlaten.

2 Hoofdletselmonitor De hoofdletselmonitor is ontwikkeld voor mensen die na het oplopen van een hoofdletsel (of CVA) ziekenhuis of revalidatiecentrum verlaten en hun naasten. De tool zorgt voor automatische informatievoorziening over de mogelijke gevolgen van het letsel aan zowel de getroffene als de naaste die bij herhaling wordt aangeleverd via . Getroffenen en naasten hoeven hier niets voor te doen, behalve toestemming geven bij het verlaten van het ziekenhuis/de revalidatie dat hun mailadres in de monitor wordt opgenomen. De tool is niet bedoeld voor zorgprofessionals, maar getroffenen en naasten kunnen er wel voor kiezen om informatie over hoe het gaat te delen met een professional naar keuze. De dokter zei: u kunt me altijd bellen. Maar dat is door het letsel nou juist zo moeilijk geworden

3 Doelen De tool... voorkomt dat mensen na thuiskomst niet weten waar ze met vragen terecht kunnen zorgt er voor dat mensen zich bewuster zijn van de mogelijke gevolgen zorgt dat mensen zelf de vinger aan de pols kunnen houden en af en toe automatisch geïnformeerd worden over waar ze met vragen terecht kunnen. De tool is voor alle mensen die een hoofdletsel hebben opgelopen en vanuit ziekenhuis of revalidatie naar huis kunnen en dan formeel uit de zorg zijn. Ik mocht naar huis.. Maar toen begon het pas.

4 Ontwikkelgeschiedenis Onze reis start bij een onderzoek en de zorgstandaard traumatisch hersenletsel. Uit dit onderzoek komt naar voren dat mensen na het oplopen van een traumatisch hoofdletsel nu nog het risico lopen later klachten te ontwikkelen, die dan niet meer gekoppeld worden aan het opgelopen letsel. Bovendien wordt het door het letsel zelf ook nog eens moeilijk om indien gewenst ondersteuning bij zorgvragen te krijgen. Wat er al was We vonden monitoringssystemen, die bestonden uit het terug laten komen van mensen op een spreekuur, of uit huisbezoeken. Bij de CVA-keten is deze manier van werken al verder geïmplementeerd. We vonden ook kanttekeningen bij deze monitoringssystemen: met nieuwe gevallen per jaar, worden de monitoringssystemen vrij kostbaar. Op verschillende plekken staat het systeem onder druk.

5 De wens We dachten na over de wijze waarop digitale systemen ons zouden kunnen helpen met: mensen met mogelijk hoofdletsel en hun naasten bewust maken van eventuele gevolgen, herhaaldelijk van informatie voorzien over waar ze met vragen terecht kunnen. Met als uitgangspunt dat mensen zelf informatie krijgen en zichzelf kunnen monitoren. Wat we deden We hebben met veel mensen gesproken over hoe dat er dan uit moet zien. Bijvoorbeeld met mensen met NAH, maar ook met naasten. We leerden al snel dat het belangrijk is dat zij elk een eigen account moeten krijgen. En dat de vormgeving eenvoudig en simpel moet. Iemand moet zo min mogelijk hoeven zoeken. We gingen ook praten in ziekenhuizen (in Lelystad, en later ook in Deventer), om te kijken hoe een digitale monitor aan kan sluiten bij de praktijk.

6 Een prototype We sprokkelden wat geld bij elkaar en hebben een prototype van het programma gemaakt. Dat prototype is nu klaar, maar moet nog worden uitgetest in de praktijk. Aan de hand van het prototype zijn we weer met veel mensen in gesprek gegaan. Mensen worden enthousiast, vinden het belangrijk dat het er gaat komen. Hoe komen we Van a naar b?

7 Twee sporen 1= doorontwikkelen Daarom zijn we gaan kijken, hoe kunnen we het instrument doorontwikkelen? Daarvoor hebben we een projectplan geschreven en verzekeraars/fondsen benaderd die dit plan mogelijk willen financieren. We hebben allerlei gesprekken gevoerd waarin we draagvlak hebben gezocht voor het plan. Het wachten is op de goedkeuring maar we staan in de startblokken. 2=duurzame inbedding We hebben ook nagedacht over hoe buiten Flevoland deze manier van monitoren zou kunnen worden ingezet. Al snel zijn we gaan samenwerken met de regio Overijssel (ziekenhuis in Deventer). We voerden ook gesprekken met de hersenletselteams. In december 2016 organiseerden we een bijeenkomst met een heleboel partijen (binnen en buiten de zorg) die mee dachten over de borging van een monitor, niet alleen in 1 regio maar beschikbaar voor alle regio s.

8 Wat heeft het dan allemaal opgeleverd? Een prototype voor monitoring; Veel levendige discussies over hoe digitale monitoring professionele monitoring elkaar kunnen aanvullen, en een visie op hoe dit gecombineerd kan worden ingezet; Een digitale oplossing voor valkuilen in de monitoring (folders die kwijtraken, letsel dat contact met de zorg belemmert, geen herhaling van informatie); Een tweetal lokale infrastructuren (ziekenhuizen) die klaar zijn voor pilots; Neuroloog die aangesloten is bij de Stuurgroep NAH; CVA verpleegkundige die van monitoring haar studieopdracht maakt; Projectplan voor borging en verdere inbedding in het land Is het nu klaar? Nee! Maar het implementatietraject heeft een hele mooie basis gelegd! De tool wordt ontwikkeld in samenwerking met een groot aantal organisaties, mensen met NAH en naasten. Voor meer informatie: