U I T S P R A A K en

Transcriptie

1 U I T S P R A A K en van het College van beroep voor de examens van de Universiteit Leiden inzake de beroepen van de heer XXX te Breda, appellant tegen de Centrale Examencommissie Geneeskunde, verweerder 1. Ontstaan en loop van het geding Met de op 25 juni 2009 ingekomen brief van 23 juni 2009 tekent appelant beroep aan tegen de brief van verweerder van 29 mei 2009, waarbij hem is medegedeeld dat de co-assistentschappen interne geneeskunde en heelkunde in het Erasmus Medisch Centrum met voldoende resultaat zijn afgelegd en dat de co-schappen dermatologie, KNO of oogheelkunde, neurologie, kindergeneeskunde, psychiatrie verloskunde en gynaecologie, sociale geneeskunde en huisartsgeneeskunde, gevolgd kunnen worden in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) of geaffilieerde instellingen. Tevens kan appellant daar de semi-artsstage volgen en de zogenaamde Vrije ruimte. Daarnaast heeft appellant met zijn brief van 16 juli 2009, ontvangen op 17 juli 2009, beroep aangetekend tegen de brief van verweerder van 24 juni 2009, waarin is medegedeeld dat hij tevens het Voortgangstentamen op niveau 6 evenals de Centrale Onderwijs Momenten (COM) op niveau jaar 6, met voldoende resultaat moet afleggen, teneinde tot het artsexamen te worden toegelaten. Door appelant wordt aangevoerd dat hij op basis van zijn aan de Erasmus Universiteit behaalde resultaten meer vrijstellingen kan verkrijgen voor de co-schappen die nog aan het LUMC moet volgen. Tevens verzoekt hij een vergoeding van de kosten die zijn gemaakt in verband met de behandeling van het beroep. Bij brief van 13 juli 2009 heeft appellant tevens de voorzitter van het College verzocht om een voorlopige voorziening te treffen; dit verzoek is geregistreerd onder nummer Bij brief van 18 juli 2009 heeft hij het spoedeisende belang nader toegelicht. Op 16 juni 2007 heeft de voorzitter van het College bij mondelinge uitspraak het verzoek om een voorlopige voorziening afgewezen. Secretariaat: Rapenburg 70 Postbus RA Leiden Telefoon / Fax

2 Blad 2/6 Overeenkomstig artikel 7.61, vierde lid, van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek ( WHW ) heeft verweerder appellant uitgenodigd voor een gesprek op 30 juni 2009, om te bezien of en minnelijke schikking mogelijk is. Dit gesprek heeft er niet toe geleid dat het beroep is ingetrokken. Bij brief van 27 juli 2009 is een verweerschrift ingediend. Daarin is aangegeven dat appellant er voor heeft gekozen zijn studie Geneeskunde aan de Universiteit Leiden af te ronden, hetgeen betekent dat hij aan de door die universiteit gestelde vereisten om die studie af te ronden moet voldoen. Dit houdt in dat hij naast de door hem in het kader van zijn studie aan de Erasmus Universiteit met goed gevolg afgeronde co-schappen (heelkunde en interne geneeskunde) nog een aantal co-schappen met goed gevolg zal moeten afronden. Daarnaast dienen de voortgangstoets op niveau jaar 6 en de COM met een voldoende te worden afgesloten en dient appellant de semi-artsstage te volgen en de zogenaamde Vrije ruimte in te vullen met extra co-schappen. Verweerder wijst erop dat de examencommissie vrijstellingen kan verlenen voor meerdere onderdelen en dat gedaan heeft wat betreft de co-schappen heelkunde en interne geneeskunde. Voor de andere co-schappen en overige vereiste onderdelen is geen vrijstelling verleend. Verweerder neemt aan dat appellant de weken van de door hem in Rotterdam gevolgde AKTE-co-schappen in combinatie met de co-schappen heelkunde en interne geneeskunde, die in Rotterdam langer duren dan in Leiden, wil gebruiken als invulling van de Vrije ruimte. Verweerder legt uit dat de Vrije ruimte juist is bedoeld om extra kennis en vaardigheden op te doen. Nu aan deze grondslag niet wordt voldaan, door het volgen van de langere reguliere co-schappen, kan geen vrijstelling worden verleend. Voorts wijst verweerder erop dat de AKTE-fase van het Rotterdams curriculum niet als (gedeeltelijke) vervanging van de reguliere co-schappen in leiden kan fungeren. De AKTEfase is bedoeld als training in algemene klinische vaardigheden en in het probleem oplossen. Na de AKTE-fase wordt in Rotterdam nog een gewoon co-schap gedaan. Door de beperkte doelstelling van de AKTE-fase wordt deze in Leden niet als een volwaardig coschap gezien. Daarnaast zijn de voortgangstoets en de COM op niveau jaar 6 noodzakelijk om vast te stellen of de aankomende arts aan het kennisniveau voldoet dat van een arts verwacht mag worden. Een vrijstelling hiervoor zou de waarde van het diploma fundamenteel aantasten. Het beroep is behandeld op 23 september 2009 tijdens een openbare zitting van een kamer uit het College, waarop appellant - met bericht van afwezigheid - niet in persoon is verschenen of zich heeft laten vertegenwoordigen. Namens verweerder zijn prof. dr. XXXen mevrouw XXXverschenen. Verweerder stelt dat overeenstemming bestaat over de vrijstelling co-schappen heelkunde en interne geneeskunde, het aantal andere co-schappen dat doorlopen moet worden, dat de semi-artsstage gevolgd moet worden en dat de AKTE-fase kindergeneeskunde niet in mindering kan worden gebracht op het reguliere co-schap in Leiden. Partijen verschillen nog wel over het invullen van de vrije ruimte. Verweerder geeft aan dat het aantal weken dat de AKTE-fase en de reguliere co-schappen, die gevolgd zijn in

3 Blad 3/6 Rotterdam, langer hebben geduurd dan in Leiden, niet in mindering kunnen worden gebracht op de invulling van de vrije ruimte. Het doel van de vrije ruimte is een andere zijn dan het doorlopen van de AKTE-fase en reguliere co-schappen. De vrije ruimte is juist bedoeld om extra kennis en vaardigheden in een ander gebied op te doen, dan die reeds worden bestreken door de reguliere co-schappen. Verweerder verduidelijkt dat voor elke onderwijseenheid bepaalde eindtermen zijn vastgelegd, waaraan de student moet voldoen om het artsexamen af te mogen leggen en basisarts te worden. Het kan voorkomen dat een co-schap bij de ene universiteit langer duurt dan bij een andere dan wel op andere wijze is ingevuld. De weg waarlangs de eindtermen worden bereikt kan derhalve per universiteit verschillen, maar de eindtermen zijn steeds dezelfde. Verweerder stelt zich dan ook op het standpunt dat indien voor een aan een andere universiteit met goed gevolg afgerond co-schap dat langer duurde dan hetzelfde co-schap bij de Universiteit Leiden dit verschil op generlei wijze kan worden gecompenseerd. Verweerder licht verder toe dat in het AKTE-onderwijs in Rotterdam studenten worden voorbereid op de reguliere co-schappen. In Leiden wordt ook gebruikt gemaakt van een dergelijk systeem, doch de inleidende co-schappen zijn in bepaalde gevallen korter dan in Rotterdam. In Rotterdam moet na het volgen van het AKTE-onderwijs overigens eveneens het reguliere co-schap worden doorlopen. Verweerder ziet niet in dat voorbereiding op het reguliere co-schap in mindering kan worden gebracht op dat co-schap. Immers, aan het eind van het co-schap zal appellant moeten voldoen aan de eindtermen. Dat in bepaalde gevallen in Rotterdam een langer introductie co-schap moet worden gevolgd dan in Leiden doet daar niet aan af. Met betrekking tot het Voortgangstententamen en de COM brengt verweerder naar voren dat het behalen hiervan vereist is om toegelaten te worden tot het artsexamen en deze tentamens gezien worden als een wezenlijk onderdeel van de opleiding, waarvoor nimmer vrijstelling wordt verleend. 2. De overwegingen ten aanzien van de ontvankelijkheid Appelant heeft met zijn op 25 juni 2009 door het College ontvangen brief van 23 juni 2009 tijdig beroep ingesteld tegen de brief van 29 mei Het beroepschrift voldoet ook overigens aan de daaraan ingevolge de Algemene wet bestuursrecht ( Awb ) en WHW gestelde eisen. Ook het beroep van 17 juli 2009, gericht tegen het besluit van 24 juni 2009 voldoet aan de hiervoor genoemde vereisten.

4 Blad 4/6 3. De overwegingen ten aanzien van het geschil Het College dient overeenkomstig artikel 7.61, tweede lid, van de WHW te beoordelen of de bestreden beslissingen al dan niet in strijd zijn met het recht. Appellant heeft er om hem moverende redenen voor gekozen de opleiding Geneeskunde niet af te ronden aan de Erasmus Universiteit, maar aan de Universiteit Leiden. In verband hiermee diende door verweerder te worden bezien of en, zo ja voor welke onderwijseenheden, hem op basis van de aan de Erasmus Universiteit met goed gevolg afgeronde onderwijseenheden vrijstelling kon worden verleend. Het College is, mede naar aanleiding van hetgeen door verweerder naar voren is gebracht, van oordeel dat de brieven, waartegen appellant administratief beroep heeft ingesteld niet anders kunnen worden verstaan dan als kennisgeving aan appellant van het besluit van verweerder hem op basis van zijn aan de Erasmus Universiteit behaalde resultaten vrijstelling te verlenen voor de co-schappen heelkunde en interne geneeskunde en de weigering vrijstelling te verlenen voor de overige onderwijseenheden. Een dergelijk besluit dient ingevolge artikel 3:46 van de Awb te berusten op een deugdelijke motivering die ingevolge artikel 3:47, eerste lid, van die wet bij de bekendmaking van het besluit dient te worden vermeld. Vastgesteld moet echter worden dat beide bestreden besluiten elke kenbare motivering ontberen, zodat deze in elk geval in strijd met artikel 3.47, eerste lid, van de Awb zijn genomen. Hieraan doet niet af dat voorzitter van de examencommissie zich wellicht niet bewust was van het rechtskarakter van de brieven waarin hij van de bestreden besluiten aan appellant heeft kennisgegeven. Vernietiging van de bestreden besluiten op deze grond kan evenwel met toepassing van artikel 6:22 van de Awb achterwege blijven, indien aan de bestreden besluiten een deugdelijke motivering ten grondslag ligt, die enkel niet bij de bekendmaking van de besluiten aan appellant is kenbaar gemaakt (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 13 maart 2002 in zaak nr /1; AB 2002, 348). Zowel tijdens de behandeling van het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening als bij de behandeling van de beroepen ter zitting en de in dat kader overgelegde stukken heeft verweerder gemotiveerd uiteengezet op grond van welke overwegingen de vrijstellingen zijn geweigerd. Op basis van deze motivering heeft verweerder naar het oordeel van het College terecht geweigerd appellant een ruimere vrijstelling te verlenen als neergelegd in het besluit van 29 mei Daarbij is mede in aanmerking genomen dat het de eigen keuze van appellant was zijn opleiding aan deze universiteit af te ronden. In deze keuze heeft verweerder, welke gronden appellant ook daartoe hebben gebracht, terecht geen grond gevonden concessies te doen aan de door deze universiteit in het algemeen en de opleiding Geneeskunde in het bijzonder gestelde kwaliteitseisen, eisen waarvoor verweerder in het kader van de toelating tot het artsexamen een bijzondere verantwoordelijkheid draagt. Dat appellant als gevolg van de bestreden besluiten de opleiding mogelijk niet binnen de daarvoor gestelde termijn zal kunnen afronden, hetgeen zou kunnen leiden tot aanzienlijke terugbetalingsverplichtingen ten opzichte van de Informatie Beheer Groep, maakt dit niet

5 Blad 5/6 anders. Niet alleen is ook dit een gevolg van de eigen keuze van appellant, maar daarenboven is, onder meer door de Informatie Beheer Groep, voorzien in regelingen die het ontstaan van deze terugbetalingsverplichtingen kunnen voorkomen. Door verweerder is ter zitting aangegeven dat appellant ook op het bestaan van deze regelingen is gewezen. In het bijzonder gelet op het principiële karakter van deze motivering is het College tot de overtuiging gekomen dat deze ook reeds aan de bestreden besluiten ten grondslag heeft gelegen. Het ontbreken van een motivering heeft appellant er ook niet van weerhouden binnen de gestelde termijn tegen de besluiten gemotiveerd beroep in te stellen. Hij heeft ook ruimschoots de gelegenheid gehad nadere gronden van beroep aan te voeren, schriftelijk of tijdens de zitting van de voorzitter dan wel de mondelinge behandeling van de beroepen. Nu gesteld noch anderszins gebleken is dat appellant door het achterwege laten van de motivering is benadeeld, anders of meer dan op voormelde wijze is onderkend en gecompenseerd, kan vernietiging van de bestreden besluiten wegens een formeel motiveringsgebrek achterwege blijven. De beroepen zijn derhalve ongegrond. Gelet op het bepaalde in artikel 7:28, tweede lid, van de Awb is in dat geval voor een vergoeding van de kosten die appellant voor de behandeling van de beroepen heeft moeten maken geen plaats.

6 Blad 6/6 4. De beslissing Het College van beroep voor de examens van de Universiteit Leiden, gezien artikel 7.61 van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, I. verklaart beide beroepen ongegrond; II. wijst het verzoek om vergoeding van kosten die appellant voor de behandeling van de beroepen heeft moeten maken af. Aldus vastgesteld op 23 september 2009 door een kamer uit het College van beroep voor de examens, bestaande uit mr. O. van Loon (voorzitter), mr. C. de Groot, mr. drs. A.R van Kampen, prof. dr. R. Tijdeman en J.C.A. van Oord (leden), in tegenwoordigheid van de secretaris van het College, mr. W.J. de Wit. mr. O. van Loon voorzitter mr. W.J. de Wit secretaris Voor eensluidend afschrift, Verzonden op: