Vorige week bekeken we hoe je naar jezelf kijkt. Hoe zie jij jezelf in het licht van God? We hebben het toen van drie kanten benaderd.

Transcriptie

1 UITGENODIGD EN UITGEDAAGD (2 VAN 2) Lezen tijdens de preek: Jakobus 1:22-24 Preek begint met een filmpje van de VEZ: Uitgenodigd en uitgedaagd (2) Vorige week Vorige week bekeken we hoe je naar jezelf kijkt. Hoe zie jij jezelf in het licht van God? We hebben het toen van drie kanten benaderd. - Zondaar - Geliefd kind van God - Best een goed mens En bij alle drie konden we ook Bijbelteksten vinden. Dus er is geen goed of fout. Maar Paulus wil dat wel verdiepen. Hij tilt ons kijken naar onszelf naar een ander niveau. En daarvoor gebruikt hij Jezus als spiegel God laat zichzelf zien in zijn zoon. Maar tegelijk kom jij ook aan het licht. Ook jij wordt zichtbaar. Waar de mens vlak na de zondeval zich verstopte voor God. In het struikgewas. Daar roept God jou weer te voorschijn. Adam, waar ben je? Mens, verstop je niet! En in Jezus komt dat tot z n bestemming. 1 Dat zijn woorden, dat begrijp ik. Maar die uitgestoken hand van God. Kom maar tevoorschijn! Die zie je in Jezus naar jou uitgestoken worden. En als je dan gaat geloven. Dan raak je verbonden met Jezus Christus. Zo sterk, dat je oude leven met hem sterft. En je nieuwe leven met hem begint. Romeinen 6:13b: Denk aan uzelf als levenden die uit de dood zijn opgewekt en stel uzelf in dienst van God als een werktuig voor de gerechtigheid. 14 De zonde mag niet langer over u heersen, want u staat niet onder de wet, maar leeft onder de genade. Hoe kijk je naar jezelf? Dat is de vraag. En dit is het antwoord van Paulus. Jij bent verbonden met Jezus. Als je gelooft, dan mag je zo naar jezelf kijken: Ik zie mezelf als geliefd kind van God. Ik heb een nieuw leven gekregen. Dat betekent dat ik de zonde achter me kan laten. En dat ik mag groeien als leerling van Jezus. Je zou kunnen zeggen: Uitgenodigd (geliefd kind) en uitgedaagd (zonde achter me laten en groeien)

2 Bram is zojuist gedoopt. Bij Susanne en Helmer is hij geboren. In liefde verwacht en ook ontvangen. Ze bieden hem veiligheid en een vertrouwde basis. Maar het zou niet goed zijn als hij over een jaar nog steeds niets onderneemt. Nee, je verwacht dat hij de wereld gaat ontdekken. Dat hoort bij een kind. Niet dat je liefde daarvan afhangt. Nee, je houdt van hem, hoe hij zich ook ontwikkelt. Maar je gunt hem het plezier van ontdekkingen doen. Je daagt hem uit. Als hij één stapje doet, dan ga je iets verder weg zitten. Leren lopen, leren fietsen. En ga zo maar door. Liefde voor je kind is dus: vanuit de nabijheid, dicht bij jou, geef je hem de kans en stimuleer je hem om de wereld te ontdekken. En je laat hem dus ook steeds een beetje meer los. Dat is hoe het gaat met het nieuwe leven dat jullie van God in je gezin gekregen hebben. Nou, zo werkt het precies als christen. Met Pasen geeft Jezus jou nieuw leven. Maar dat betekent niet dat je dan vervolgens altijd maar je handje op houdt. Dat er daarna dus niks meer gebeurt. Geen ontwikkeling is. Nee, Jezus verandert je. Hij nodigt je uit om het nieuwe leven van hem te ontvangen. Dat krijg je. En dan daagt hij je ook uit. Om stapjes te doen. Om in deze wereld te leven als volgeling van hem. Dat hoort bij de normale groei van een kind van God. Dat zie je in de Bijbel ook steeds als mensen bij Jezus komen. Dan krijgen ze vergeving. En genezing. Maar als ze dan op eigen benen staan na een verlamming. Of weer kunnen zien als ze blind waren. Dan zegt Jezus vervolgens niet van ga maar weer bedelen. Nee, hij zegt neem je matras op. Ga leven! Geef je nieuwe bestaan ook vorm. Je zou kunnen zeggen. Jezus is bewogen en zet in beweging Hij is bewogen. Dat betekent niet dat hij alleen maar medelijden met je heeft. Nee, hij doet er ook wat mee. Hij vergeeft daadwerkelijk. Hij geneest echt. En daarmee zet hij je ook in beweging. Je krijgt als het ware nieuw leven. En nu zegt hij: ga daar maar vorm aan geven! 2 Nou, daar is een aantal vragen over gekomen na vorige week. Die wil ik eerst even aanstippen. En dan vervolgens kijken hoe de broer van Jezus daarover schrijft. Opnieuw geboren? Er kwam een vraag binnen over het nieuwe leven dat Jezus ons met Pasen geeft. Hij staat op, zo schrijft Romeinen 6. En jij staat ook op. Jij wordt opgewekt uit de dood. Net als hij. Als je in hem gelooft. Betekent dat dan ook dat je wedergeboren bent? Dat is zo n beladen term. Dat durven we soms bijna niet van onszelf te zeggen. De vraag is: waarom vinden we dat een lastige term? Omdat dat betekent dat we dan een nieuw leven gestalte moeten geven? Maar kijk naar Bram. Hij wordt geboren. Je verwacht groei. Als hij over twintig jaar nog met zijn duim in de mond bij je op de bank zit ga je je toch dingen afvragen. Nou, zo werkt het ook met geloven in Jezus. Je krijgt van hem verantwoordelijkheid. Hij zet je op je eigen benen. We blijven geen afhankelijke baby s. Dat kan wel fijn lijken in het geloof. Maar het is niet gezond. Nieuw leven brengt dus groei met zich mee.

3 Nieuw leven. Opnieuw geboren zijn. Dat is een proces of een moment. En er blijft ook groei mogelijk. Maar het is ook wel echt iets nieuws. Nieuw leven. En dat gebeurt als je gelooft, als je Jezus werkelijk ontmoet in zijn dood en opstanding. Dat staat in deze tekst: 1 Petrus 1: 3 Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus: in zijn grote barmhartigheid heeft hij ons opnieuw geboren doen worden door de opstanding van Jezus Christus uit de dood, waardoor wij leven in hoop. Wij leven in hoop. En hoop is dan niet iets van: laten we hopen dat het gebeurt. Maar het is iets van je uitstrekken naar meer. Je inspannen voor groei. Dat gebeurt door de Geest. Door goede voeding. Door achter Jezus aan te blijven gaan. Zeker. Maar het is ook een kwestie van inzet. En van willen dienen en gehoorzaam willen zijn. Dat brengt met meteen op de tweede vraag: Lauw christen? Vorige week kwam iemand na de dienst meteen naar me toe en zei: waar hoor ik? Ik zie mezelf vooral als lauwe christen. Ik geloof wel, maar het doet me niet zoveel. Zondig ben ik ook, maar ik til er niet te zwaar aan en doe er ook niet zoveel mee. En ik leef wel onder de maat, dat besef ik wel, maar ik kan mezelf zo moeilijk motiveren. Is dat een vierde categorie? Of hoort die bij ik ben zondaar? Ik vind het zo n goede vraag omdat het zo herkenbaar is. Voor mij wel tenminste. Soms ben ik vol van mijn Heer. Maar er zijn ook periodes dat ik niet zo enthousiast ben. Dat geloven veel meer gewoon is. Dat is geen vierde categorie. Dat komt bij iedere christen voor. 3 En dat heeft natuurlijk te maken met je karakter, ook nog eens. Maar ook heeft het er mee te maken dat je niet te veel van jezelf moet vragen. Ik weet van de vragensteller dat hij het is dus een hij een serieuze christen is die probeert te leven met Jezus. En dat laatste, dat is precies het geheim. Niet hard aan de slag gaan. Niet enorm je best gaan doen. Maar leven met Jezus. En dan verander je. Soms een hele tijd een heel klein beetje. Maar dan ineens krijg je weer een groeispurt. Het enige wat je daar aan kunt doen is misschien wat meer op Jezus betrokken gaan leven. Dus je weer opnieuw focussen op hem. Dus je concentreren op het feit dat je een geliefd kind van God bent. Als je dat opnieuw ontdekt. Als je je opnieuw laat uitnodigen door Jezus. Dan komt de uitdaging van daar uit vanzelf weer op je pad. Let maar eens op. Zonde achter je laten? Een derde vraag ging over de opmerking dat je je zonden achter je moet laten. De vraagsteller zegt: je zonden achter je laten (vergeving) en zonde niet meer doen zijn m.i. 2 verschillende dingen. Ik denk dat dat waar is en toch ook niet.

4 Want te vaak heb ik gezien dat door zo n opmerking de ambitie van een christen te laag wordt neergezet. Bram over twintig jaar met zijn duim in zijn mond op de bank bij zijn moeder. Nee, dat is niet wat je wilt voor je kind. Dat is niet wat Jezus wil voor een geliefd kind van God. Jezus daagt je wel degelijk uit! Als de vrouw die op overspel betrapt wordt op het punt van weggaan staat, dan zegt Jezus: ook ik veroordeel u niet. Ga heen, zondig van nu af niet meer. Dat is wat er gebeurt als je vergeving krijgt van Jezus. Als je weet dat je geliefd kind van God bent. Als Jezus zelf tegen je zegt dat hij je niet zal veroordelen. Dan wil je hem niet meer teleurstellen. Dan wil je hem gehoorzamen en dienen. En dan mag je streven naar volmaaktheid. Ja, naar volmaaktheid! Niet gefrustreerd als het niet lukt. Niet perfectionistisch dus. Maar ontspannen de strijd aangaan. Vanuit de wetenschap dat je geliefd bent. Die liefde verspeel je heus niet zomaar. Wie de liefde van Jezus serieus neemt, die neemt ook zijn belofte serieus dat je volmaakt zult zijn! Die wil dienaar zijn van de Heer. En de regels van het koninkrijk naleven. Dat zie je ook in de belangrijkste tekst van vanmorgen: Jakobus 1: 22 Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen. 23 Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: 24 hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij eruitzag. Ik vind dat een spannende tekst. Want zet dit nou niet een domper op de genade? Je bent geliefde kind van God, maar Krijgen we nu toch een ja,maar preek? 4 Nee, ik denk het niet. Maar als het wel zo ervaren wordt: woensdag praten we hierover door met elkaar. Maar zie het als hoe ik het omschrijf rondom Bram. Nieuw leven, daar hoort bij dat dat gevolgen heeft. Als je maar de goede voeding krijgt en omringd wordt door liefde. Dan gebeurt er wat. Dan is er groei en beweging. Daar hoeft hij later helemaal niet over na te denken. Waarom kijken mensen in de spiegel? In je leven van elke dag? Om te kijken of er nog iets moet gebeuren. Zit mijn haar wel oké? Zit er geen lippenstift op mijn wang? Zit mijn das recht? Dat soort dingen. Zo werkt dat, schrijft Jakobus. Nou, zo werkt dat ook met geloven. Alleen wel een stukje dieper. Het gaat hier over het gezicht waarmee hij geboren is. Dat je dat vergeet. Er zijn periodes dat je misschien wel niets met je uiterlijk wil. Dat kan. Zulke periodes. Maar over de hele linie weet je toch wel hoe je er uit ziet. Als je dat vergeet. Dan is er iets mis. En daar heeft Jakobus het over. Wie zijn hele leven spiegelt aan Jezus. Met hem gestorven is en opgestaan. Die voelt ergens nog die basis. Die basis dat je zo blij was. Toen je ontdekte dat je geliefd kind van God bent. Dat vergeet je nooit. Dat zit altijd in je bagage. En van daar uit leef je. Elke dag. Soms heel enthousiast. Misschien wel een periode. Maar daarna misschien wel meer normaal. Gewoon geloven.

5 Maar door die ondergrens zak je niet. Je vergeet niet het gezicht waar je mee geboren werd. En als je dan weer naar Jezus kijkt. En blijft kijken, iedere dag. Dan motiveert je dat. Om er opnieuw voor te gaan. Hij motiveert je. Om te groeien. We zongen het toch ook: lees je bijbel, bid elke dag dat je groeien mag. En groeien, dat is niet iets vaags. Straks lezen we de context bij de wetslezing. En daar heeft Jakobus het over de wet van de vrijheid. De geboden van God. Dat is heel concreet in je leven van elke dag. Dat heeft te maken met liefde voor God. Maar ook met gehoorzaamheid. Dat heeft te maken met liefde voor je naaste. Maar ook met dienen. Jouw nieuwe leven krijgt zo vorm. En als dat dan niet lukt. Niet getreurd. Je verspeelt niet zomaar de liefde van Jezus. Wat je dan wel moet doen? Als Bram niet zou groeien de komende tijd. Dan ga je naar zijn voeding kijken. Is dat wel de juiste voeding? Moet hij meer of net andere ingrediënten? Nou, precies zo werkt het. Jezus is het perfecte ingrediënt. Hij nodigt je uit om veel van hem in je leven te laten gebeuren. En dan gebeurt er ook wat. Jij bent geliefd kind van God. Als je dat gelooft over jezelf. Als je dat dan ook echt gelooft. Dan wordt je uitgedaagd om dan ook zo te leven. Gehoorzaam. Als dienaar. Zoals past bij jouw nieuwe leven. Amen 5